Op achteloze toon onthult de verteller van De Procedure waaraan een groot schrijver moet voldoen. ,,Romanschrijvers, op hun beurt, kunnen verdeeld worden in zinnenschrijvers en boekenschrijvers. Nabokov schreef onvergetelijke zinnen, Dostojevski onvergetelijke boeken. [...] Nabokov is een goede schrijver, Dostojevski een groot schrijver. Van een zinnenschrijver blijft in een slechte vertaling weinig over, voor een groot schrijver maakt het niet veel uit. De taal moet volledig verdwijnen, alleen het vertelde moet overblijven.'' De verteller - die we kunnen laten samenvallen met de auteur Harry Mulisch (1927) - laat er geen misverstand over bestaan dat hij zo'n groot schrijver is: ,,Ik ben geen woordenschrijver, ook geen zinnenschrijver, maar een oeuvreschrijver.''