Dit artikel is exclusief voor abonnees, maar we bieden het u gratis aan.
De slottoespraak
'In een land dat het hart van Europa is, en in een tijd waarin globalisering onontkoombaar is, zijn onze politici niet meer in staat zichzelf te overstijgen. Vandaar: shame, honte, schaamte. Maar ook: hoop. Want wij zijn hier om te tonen dat wij, burgers, slagen in iets waarin politici niet meer slagen: samenkomen! Samenkomen voorbij de politieke, culturele en sociale grenzen die verondersteld worden ons te verdelen. Samenkomen vanuit het inzicht dat wat ons verenigt, sterker is dan wat ons verdeelt. Velen hebben deze manifestatie inhoudsloos, naïef, oppervlakkig genoemd. Maar vertel me dan: wat is er inhoudsloos aan de eis dat het algemeen belang niet langer ondergeschikt wordt aan het belang van één gemeenschap of één partij?Wat is er in godsnaam oppervlakkig aan de eis dat wij snel een regering willen die de toekomst van de jongeren en de levensstandaard van iedere Belg verzekert? Het is waar. Wij weten niet hoe de staat moet worden hervormd. Wij hebben niets begrepen van BHV, of de financieringswet. Maar wel dat de sleutel tot ieder compromis een bereidheid tot compromis veronderstelt. Dat samenleven pas lukt als er een wil bestaat om samen te leven. En dat die wil bestaat, dat hebben we vandaag bewezen. Wij hopen dat dit enkel het begin is van een protest en niet het einde. Nu is het aan jullie om deze boodschap verder uit te dragen en vorm te geven. Laat dit een nieuw begin zijn.'