Een fenomeen waar iedereen met de nodige verbazing naar zat te kijken in de voorbije jaren, was de onverwoestbare opmars van de Amerikaanse dollar. Een sterke dollar komt immers voor in twee scenario’s: of de Amerikaanse economie is in uitstekende doen en groeit jaar na jaar als kool. Of de Amerikaanse economie zit dermate in de problemen, dat al het kapitaal uit de risicomarkten vlucht richting veilige havens, waaronder de US dollar. Echter, geen van beide scenario’s was in de voorbije jaren van toepassing. De Amerikaanse economie kwam wel uit een erbarmelijke situatie, echt goed herstellen deed het echter nooit. Met een gemiddelde groei van 1 à 2 procent, kan je moeilijk spreken van een ronkende economische machine. Verre van zelfs.

Het negatieve scenario was ook niet aan de orde, want dat hadden we nog niet zo lang geleden al beleefd. De crash van 2008 deed de US dollar eveneens opveren, maar lang niet zo sterk als tijdens de recente jaren. Om het een en ander in perspectief te plaatsen. In 2008 veerde de US dollar-index op van 72 naar bijna 90 punten. Een enorme sprong, maar na het volgende dieptepunt in 2011 (rond 74 punten), begin de valutaindex aan een klim die we al in decennia niet meer hadden gezien, tot boven 100 punten. We moeten al helemaal terug tot de beginperiode van deze eeuw, om een vergelijkbare stand voor de US dollar-index op te meten.

De huidige dollarkracht komt niet door de sterkte van Amerika, maar door de zwakte van haar tegenpolen. Europa, Azië, … allemaal doen ze het relatief gezien slechter dan de Verenigde Staten. Het is door deze uitzonderlijke omstandigheden, dat de US dollar aan een verwoestende rally bezig is. En we leggen nogmaals de nadruk op de term ‘verwoestend’, want een sterke dollar in een door schulden gedreven financieel systeem, met de Amerikaanse dollar als internationaal ijkpunt, is als een motor waar je zand ingooit. Die loopt langzaam, maar zeker, vast. Dit dreigt nu ook weer te gebeuren. Want een sterke dollar, werkt deflatie in de hand. Maar precies het tegenovergestelde – inflatie – is nodig, om de nominale schuldenberg in bedwang te kunnen houden. Een sterke dollar doet de schuldenberg versneld toenemen, en dat is als kiespijn voor de beleidsmakers. Dat voorspelden we hier al vlak na de overwinning van Trump.

Het is niet voor niets dat president Trump recent openlijk zijn mening over het beleid van de US dollar letterlijk 180° draaide. In zijn verkiezingsretoriek, en vlak na zijn overwinning, liet hij er geen misverstand over bestaan: een sterke dollar was goed voor Amerika, en dus ook goed voor de rest van de wereld. Bij zijn beleid zou een krachtig dollar centraal staan. We zijn nog maar een kwartaal verder, en diezelfde Trump liet afgelopen week in een uitvoerig interview in de Wall Street Journal (de zogenaamde ‘fake news’,weet u wel) verstaan dat de sterke dollar niet zonder gevolgen zou blijven voor de Verenigde Staten. En deels stak hij de hand in eigen boezem voor de kracht van de US dollar. Maar hij gaf nu openlijk toe dat de sterke dollar vooral goed klinkt, maar dat er verder niet veel goeds aan is.

Overigens is de dollar niet het enige standpunt waar president Trump een volstrekt tegenovergestelde houding over aanneemt dan presidentskandidaat Trump. Ook hij had veel lof over voor Janet Yellen, voorzitster van de Federal Reserve. Deze vrouw moest het tot voor enkele maanden terug nog bekopen in het betoog van Trump. De Fed was toen nog een desastreuze organisatie, in zijn ogen. Vandaag klinkt Trump bijzonder gematigd en positief over het lage-rente-beleid van de belangrijkste financiële instelling ter wereld. Yellen hoeft wellicht niet te wijken van haar post. Ook dat is een teken aan de wand, voor de sterke dollar.

Het lijkt er steeds meer op dat de dagen van de sterkte van de US dollar geteld zijn. Als het aan Trump ligt – en de man bekleedt nu eenmaal de meest invloedrijke positie op aarde – zal de krachttoer van de Amerikaanse munt nu snel toe het verleden behoren, en zullen de overige munten terug de zwaartekracht van het financiële stelsel moeten dragen. ‘It’s our currency, and your problem’, aldus een voormalige Treasury verantwoordelijke. Die stelling gaat nog altijd op, zo lang de US dollar de status van wereldreservemunt heeft. Wie dit weet, richt zijn portefeuille in naar de aanstaande zwakte van de US dollar. Een zwakkere dollar betekent inflatie, wat positief afstraalt op risicodragende activa en vaste waarden. Denk hierbij aan aandelenmarkten, maar ook aan de grondstoffen of vastgoed. Alles waar een zwakke dollar goed voor is.

Like ons op Facebook: SlimBeleggen -- Volg ons op Twitter: @SlimBeleggen