Iran - Komt zit neder in de ronde
Foto: www.iranair.it
‘Gelukkig Nieuwjaar!’, wensten we gisteren exact om 21u Iraanse tijd. ‘Dat het nieuwe jaar je met de wil van God geluk, zegeningen en welzijn mag brengen met alle goeds voor jou en je geliefden.’ Sinds ongeveer 900 jaar is de eerste dag van de lente, ook de eerste dag van het nieuwe Iraanse jaar. Die twee tradities samen worden Nowruz genoemd, Nieuwe Dag, en is kortelings door de VN erkend als werelderfgoed.

De viering van Oud op Nieuw is in niets te vergelijken met hoe we het in Belgie doen. Geen uitbundigheid, geen over-the-top-happy, geen dure cadeau’s of allerchiqueste maaltijden, geen uren aan een stuk uit de bol gaan. Het is zoals te verwachten valt een dag die bol staat van symboliek, net als Rode Woensdag, alleen nog veel meer. Dus in plaats van zelf in actie te schieten en te proberen iets te volgen waarvan ik de bedoeling niet volledig zou begrijpen, heb ik beslist te observeren en na te vragen hoe het allemaal in zijn werk gaat opdat ik het de volgende jaren met mijn hart kan mee doen, want het is allemaal mooi, vind ik, heel mooi....

Een paar dagen voor Nowruz wordt ergens op een centrale plek in huis een Zeven S’n-tafel gemaakt, de Sofre Haft Sin: een tafel waarop onder meer zeven specifieke dingen komen te staan, die met de Perzische letter ‘s’ beginnen. Deze ‘s’ is de door de komst van de islam ingebrachte afkorting van ‘amesha sepanta’ (vrijgevige onsterfelijken), een term die gebruikt wordt voor 7 goddelijke concepten uit het Zoroastrisme. Die onsterfelijken staan in verbinding met de 7 elementen van het leven, met name vuur, aarde, water, lucht, planten, dieren, mensen en hebben tevens een astrologische correlatie met Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, de zon en de maan. In elk huis wordt een zo mooi mogelijke Haft Sin tafel gemaakt vanwege de traditionele en spirituele waarde die er aan gehecht wordt, maar ook als teken van goede smaak waar de mensen die de volgende 12 dagen op bezoek zullen komen van kunnen genieten.

De Haft Sin tafel is een en al symboliek:
- Sabzeh, groene scheuten van linzen of gerst: wedergeboorte
- Samanoe, een zoete pudding die van tarwekiemen wordt gemaakt: toestroming
- Sendjed, gedroogde vruchten van de wilde olijvenboom: liefde
- Sier, knoflook: medicijn
- Sieb, appel: schoonheid en gezondheid
- Somaq, sumak: kleur van de zonsopgang
- Serkeh, azijn: rijpheid en geduld
- Eventueel ook als ‘s’: Sekkeh, goudmunten: rijkdom en voorspoed
- Eventueel ook als ‘s’: Sonbol, hyacinth: de komst van de lente
- Een goudvis in water: leven in leven
- Eieren: vruchtbaarheid
- Kaarsen: verlichting en geluk
- Speciale Iraanse koekjes: verspreiden van zoetigheid
- Een koran
- Een spiegel: zuiverheid en eerlijkheid
- Een gedichtenboek van de beroemde Perzische dichter en soefi Hafez
 

Net voor het tijdstip van de lente-equinox, de overgang van de winter naar de lente, gaan familieleden in hun beste kledij aan de Haft Sin tafel zitten en wensen elkaar daar gelukkig nieuwjaar in de aanwezigheid van de zielen van gestorven familieleden die ook bij aan de tafel kwamen zitten. Wensen worden voor elkaar uitgesproken, eventueel kadootjes gegeven en er wordt gereciteerd uit het gedichtenboek waarbij men gelooft dat bij het willekeurig openslaan van het boek een antwoord gegeven wordt op een in jezelf gestelde vraag over het komende nieuwe jaar.

Oud op Nieuw in Iran...heel speciaal en mooi ook. Niet?