Eenenveertig mondelinge examens staan mij te wachten. Om half negen betreed ik het examenlokaal, wetend dat alles pas rond zeven uur in de avond volbracht zal zijn.
Wat een bloedarmoedige dag. Donker blijft het niet, licht wordt het evenmin. Het is alsof er een laken over de wereld hangt, een laken dat de dood van het daglicht scheidt, het filtert. Maar goed. Geen flauwe sentimenten. Laten we beginnen. De eerste studente nadert onverschrokken het wankele tafeltje waarachter ik plaats ...
Verloren droom
Zaterdag 23 januari 2010. Geef elke dag de kans om de mooiste van je leven te worden, schreef Mark Twain. Elke dag? Vandaag lukt het mij nooit, voel ik meteen als ik door de verlaten universitaire gebouwen dwaal. Als vertrekken leeg zijn, zien brandblusapparaten er reusachtig uit. Merk ik nu pas.
