,,Laat jongeren zelf hun talenten ontdekken''
REPORTAGE. Kunstkaravaan houdt halt in kansarme stadswijken
| Roel Verniers ![]() |
©wkb |
In de muziekbus op het plein klinkt het scherpe geluid van een sirene. Daarna een beat en de gevleugelde woorden: ,,Wij zijn van 't Dokske, dus geef ons maar een mokske, met gigantisch lange benen en een heel kort rokske.''
Ratel deze tekst in sneltempo af, volg het rijmschema en je komt uit bij de rap die Bilan, Yasin, Mohammed en Suliman op een klein half uurtje in elkaar hebben geflanst. De muziekbegeleider van Piazza Dell'Arte spoort het viertal aan om zo duidelijk mogelijk te spreken. De speelkameraden in de bus joelen.
Zo'n veertig jongeren uit de buurt zijn komen opdagen. In andere wijken die Piazza Dell'Arte deze zomer aandeed, waren dat er meer. ,,Iedereen zit in Turkije of Marokko,'' weet een twintigjarige jongen.
Hij zit op een bankje, luistert naar de rapmuziek in de verte en rookt een joint. ,,Nog even de kat uit de boom kijken,'' antwoordt hij als ik vraag wat hij zit te doen. ,,Misschien loop ik nog wel eens langs.''
In de schoot van vzw Gynaika ontpopte Piazza Dell'Arte zich het afgelopen jaar tot educatief kunst-, cultuur- en multimediaproject. Een hele boterham.
Maar het concept blijkt eenvoudig: verlaag voor jongeren de drempel van de kunst, precies door die kunst naar hen toe te brengen. Uitgerust met de modernste technologische snufjes beschikt de karavaan over een cinemabus, een montage- en persbus, een muziekbus en een multimediabus. Ter plaatse zet de chauffeur de deuren wagenwijd open en kan het eigenlijke werk beginnen.
,,Piazza Dell'Arte legt de uitkomst van de werking volledig in handen van de kinderen zelf,'' vertelt coördinator Frank Van Gastel. ,,Wij geven geen workshops in de klassieke betekenis van het woord. Wij prikkelen, brengen de jongeren in contact met de mogelijkheden die de verschillende kunstdisciplines bieden en laten hen hun gang gaan.''
Terwijl Mohammed met een hoofdtelefoon meedeint op de dreunen van de muziek, knutselen jongeren verderop een decor in elkaar voor een video-animatie en trekt een ander groepje met digitale camera door de wijk.
Vier dagen houdt de karavaan op het plein halt. Intussen zappen kinderen en jongeren dag aan dag doorheen het aanbod. Oefening baart kunst. Aan het eind van de vierdaagse mogen buurtbewoners de kunstexploten komen bekijken.
De resultaten zijn niet altijd even opzienbarend, maar Piazza Dell'Arte stelt het proces centraal. ,,Kunst creëren kan iedereen,'' vermoedt Van Gastel. ,,Je moet jongeren alleen de kans geven hun talenten te ontdekken, te ontwikkelen en te onderhouden.''
Of zo'n blitzbezoek wel iets uithaalt, wil ik weten. Vier dagen is kort, en de vraag blijft of de lokale jongere zich de peperdure apparatuur kan aanschaffen waarmee hij bij Piazza Dell'Arte in contact komt.
Van Gastel: ,,Wij willen dit project in de wijken laten doorlopen. Daarom komen we geregeld terug. Daarom werken we samen met de plaatselijke jeugdbegeleiders en culturele centra. We verlagen in eerste instantie drempels. Als we daarin slagen, vinden deelnemers misschien ook de weg naar centra voor cursussen. Die zijn vaak gratis.''
Terwijl begeleiders van de discipline monumentale kunst druk in de weer zijn met planken en touw, houden twee mannen van de Signaalgevers van de Rupelstreek een oogje in het zeil. Niet zonder reden: het gebeurt dat de plaatselijke jongeren al eens een digitale camera stelen, of dat enkelen de rust op het plein verstoren.
,,Dat is niet meer dan normaal,'' weet Bart Rooms van Piazza Dell'Arte . ,,We komen in hun territorium en het duurt een tijd voor je de gedragscode kent. Hier valt alles mee. Omdat we dit plein vorig jaar ook aandeden, kennen de jongeren ons. En omgekeerd.''
,,Dat is de socialiserende impact van ons project. We maken afspraken, communiceren en nemen elkaar ernstig.''