Gent, dat kleine fijne stadje aan de samenvloeiing van de Leie en de Schelde, is echt een formidabele plek. Je moet er wonen om het te kunnen geloven, zou ik bijna zeggen, maar af en toe de krant lezen wil uiteraard ook al flink helpen. Zo schijnt er nu, las ik, een Isabel te bestaan die in ons aller Arteveldedorp ‘een wolwinkel en ecologische boekbinderij’ uitbaat en die de wereld heeft verrijkt met een gloednieuwe actiegroep, bestaande uit mensen die heel februari lang zonder supermarkt zullen leven. Hoeveel mensen juist? Wel, na een tweetal weken zijn ze met honderd. Bij Delhaize zit men met de handen in het haar.

De relatie tussen Delhaize en de doorsnee – of laten we liever zeggen: typische – Gentenaar wás al een tijdje niet smetteloos meer, uiteraard. Dat laatste heeft met de Sint-Annakerk te maken, die door de genoemde warenhuisketen gekocht is en dus tevens in gebruik zal worden genomen, met de driftigste protesten, bijvoorbeeld in de vorm van openbare vioolsolo’s, tot gevolg.

Want ook op die manier zit de onnavolgbare Gentenaar – die het nooit moe wordt om zichzelf een uitzonderlijk rebels individu te vinden vanwege een aantal dingen die gebeurd zijn ten tijde van Keizer Karel – in elkaar: verder dan het inzicht dat alle godsdiensten, en zéker de christelijke, met sprookjes moeten worden vergeleken, welke sprookjes in de loop der tijden bovendien een hoop ellende met zich mee hebben gebracht die zeer eenvoudig had kunnen worden vermeden, reiken zijn religieuze sentimenten niet. Of de figuur van Jezus Christus in het Oude dan wel in het Nieuwe Testament dient te worden gesitueerd, het zal hem aan de reet roesten.

Zulke dingen, die hij ooit geweten heeft nadat hij op de lagere school gehersenspoeld was, tracht hij nu zelfs doelbewust en met inspanning van al zijn krachten te vergeten. Mentale ballast noemt hij dat. Elk wijwatervat is hem een kwispedoor, en de paus is een soort Hitler. Maar o wee als er een ontwijd kerkgebouw in het geding is! Dan schiet de Gentenaar vol, dan voelt hij dat hij leeft, dan stormt hij de straten op en schreeuwt hij moord en brand! Daar moeten ze met hun vuile tengels van afblijven, hoor.

Ontwijde kerken, werkelijk, zijn de Gentenaar heilig. Gek hè? Raar volkje toch, niet? Echt schattig, vind ik zelf. Ik meen het. Sympathieke mensen ook. Goedhartig, warm, behulpzaam. Milieubewust. Maar rebels? Nee, wat ze van zichzelf ook mogen vinden, rebellen zijn het niet, de Gentenaars.

Hooguit rebellen van de Aldi.