Het nieuwe Stubru doorgelicht: Operatie Vernieuwing is geslaagd
Begin februari maakte Studio Brussel een felbesproken doorstart. Nu de nieuwe programma’s gerodeerd ...
COLUMN
Het is officieel, want het staat in The Sun: er is een plan om de Britse koningin te evacueren als de Brexit tot rellen leidt. Er zijn honderden mobiele festival-wc’s besteld voor chauffeurs die op de wegen naar de havens uren in de file zullen staan. Voorbereidingen voor de hardste aller Brexits draaien op volle toeren. Metterdag stijgt de kans dat de Britten op 29 maart zonder akkoord uit de Europese Unie buitelen.
COLUMN
Het is officieel, want het staat in The Sun: er is een plan om de Britse koningin te evacueren als de Brexit tot rellen leidt. Er zijn honderden mobiele festival-wc’s besteld voor chauffeurs die op de wegen naar de havens uren in de file zullen staan. Voorbereidingen voor de hardste aller Brexits draaien op volle toeren. Metterdag stijgt de kans dat de Britten op 29 maart zonder akkoord uit de Europese Unie buitelen.
De conservatieve regeringspartij van premier Theresa May zal zich nooit eensgezind achter een alternatief scharen. Alleen een ultrazachte prutsbrexit kan misschien op parlementaire instemming rekenen. De Britten blijven dan voor eeuwig aan de Unie gebonden, wat een verraad is aan alles wat hen beloofd was door de brexiteers. Een belangrijk deel van de oppositie zal zo’n plan steunen en misschien een stuk van de meerderheid, die vervolgens zal splijten en barsten. May kan er het land mee redden, maar haar partij gaat dan naar de filistijnen. Een standbeeld zal ze er ook niet voor krijgen, en evenmin een zuil op Trafalgar Square of de prijs van het publiek. Het vraagt wel bijzonder veel staatsmanschap om voor die strategie te gaan.
Steeds vaker horen we aan deze kant van het Kanaal dat het dan maar zo moet zijn. Laat het land crashen en in het stof vallen. En laat de brexiteers dan maar uitleggen waar de zeeën liggen waarover nog te heersen valt. In Brussel voorspelt men weleens dat de Britten snel zullen terugkeren, het hoofd gebogen en de staart tussen de benen.
Voor ze naar de hel van Tusk verkassen, zullen de brextremisten doen waar ze al jaren goed in zijn: de schuld op Europa steken
Maar collectief berouw is onaannemelijk. Voor ze naar de hel van Europees president Donald Tusk verkassen, zullen de brextremisten doen waar ze al jaren goed in zijn: de schuld op Europa steken. Of op May, die de onderhandelingen verknalde. Brexiteers in alle maten en gewichten, van zacht tot hard, zullen bovendien elkaar de strot afbijten. Zo’n spelletje duurt al rap een jaar of tien. Bovendien wordt het land niet naar het pleistoceen gekatapulteerd. Het wordt een economisch echec, dat zeker. Steeds meer bedrijven nemen leave al letterlijk en verplaatsen hun productie. Maar we moeten de ramp ook niet hyperboliseren. Britten zullen niet massaal bessen moeten plukken, met een knots achter wilde schapen rennen of rotstekeningen maken over het leven voor en na de Brexit. Een tragedie is nog wat anders dan de apocalyps.
Er zullen nog veel boeken geschreven worden over wat er allemaal in de potpourri zat die het mogelijk maakte dat een halve natie zich argeloos en slecht geïnformeerd liet meeslepen in dit bezopen avontuur. Domheid en naïviteit, ongetwijfeld. En blind geloof in politici die slechts gedreven waren door ijdelheid, rancune of kortetermijnwinst. Die vallen liever dood dan dat ze hun stommiteiten toegeven. Ze zijn er te koppig en te meedogenloos voor.
Niemand wordt beter van de Brexit, zegt elk rapport. Of valt er toch ergens winst te rapen? Het is in de mode om complotten te ontrafelen en we hebben de Staatsveiligheid niet nodig om te weten hoe dat het best gebeurt: follow the money. Achter de Brexitcampagne zaten, behalve Russische trollen, ook vele miljoenen aan giften, afkomstig uit een bepaald segment van de zakenwereld. Zij kennen de trucs om altijd te cashen, of het pond nu keldert of opveert.
Al jaren zijn er steenrijke Britten, zoals beheerders van hedgefunds, snertkranten, mijnen en andere imperia, die denktanks sponsoren die de EU willen terugbrengen tot een simpele vrijhandelszone. Het is in die kringen dat het plan rijpte om het land eruit te peuteren. Zo hopen ze de hele Unie van de rails te krijgen. De vraag is waarom ze daar zoveel geld inpompen. Ten eerste omdat ze het kunnen missen. Ten tweede omdat ze een ideologisch probleem hebben met de Unie als dusdanig.
Binnen Europa leeft de brede consensus dat de markt correcties nodig heeft. Nergens anders in de wereld zijn normen omtrent milieu, voedsel, dierenwelzijn of consumentenbeveiliging zo streng als hier. Bedrijven als Google of Microsoft moeten zich houden aan Europese reglementen, of ze krijgen miljardenboetes op hun bord. Sommige politici willen nog meer bescherming, andere vinden dat er stilaan genoeg gereguleerd is. De financiers van de Brexit gaan evenwel nog veel verder. Zij willen hard en bot en rauw kapitalisme, zonder milieuafspraken of sociale minima. Totale deregulering is hun grootste fantasie. Daarvoor moet de Unie kapot.
Hendrik Vos doceert Europese studies aan de UGent. Zijn column verschijnt tweewekelijks op dinsdag.