Fiche Lees verder onderaan Toekomstrapport Lees verder onderaan

Leerschool

Dat het huis van Hannes en Tine er voor de verbouwing net zo uitzag als de kleine arbeiderswoning van de buren? Je zou het niet geloven als je het niet hoorde van de architect-bewoner zelf. ‘De woning uit 1908 met de typische aaneenschakeling van koterijen, stelde weinig voor, maar wij zagen enkele grote troeven: ze ligt pal in het centrum van Beveren, heeft een diepe tuin en er is geen inkijk aan de straatkant.’

Voor de jonge architect, die hier ook zijn kantoor onderbracht, was het project een goede leerschool. Om te beginnen was het perceel erg lang en smal – amper 5 meter breed maar wel 90 meter diep – wat de opdracht niet bepaald makkelijk maakte. Verder was er niets recht in het huis, door het schuin aflopende perceel. Binnen in de woning merk je dat niet meer: de nieuwe binnenwanden werden weer haaks op de scheidingsmuren geplaatst en de schuine lijnen komen samen in de luifel aan de achtergevel.

In de hoogte

Een pluspunt was dat vele huizen in de straat hoger waren dan de bestaande woning. Daardoor kreeg Hannes een vergunning om in de hoogte uit te breiden. ‘Hierdoor konden we de achtergevel volledig openmaken, wat meer licht en ruimtelijkheid oplevert.’

Niets was recht in het huis, door het schuin aflopende perceel. Binnen merk je dat niet meer: de nieuwe binnenwanden werden haaks op de scheidingsmuren geplaatst

‘Het is jammer dat de huidige stedenbouwkundige regels vaak niet toelaten dat je in de hoogte uitbreidt, want dan kan je niet anders dan in de diepte bijbouwen. Op de gelijkvloerse verdieping krijg je dan een lange aaneenschakeling van ruimtes, waardoor je licht en ruimtelijkheid mist. Begrijpelijk dat mensen zich dan minder aangesproken voelen door een rijwoning, terwijl we net compacter moeten gaan wonen.’

Hannes organiseerde de leefruimtes in de hoogte, via halve verdiepingen met een centrale open traphal. Vooraan en achteraan zit telkens één ruimte die de volledige perceelbreedte beslaat. ‘Zo krijg je toch royale ruimtes op het smalle perceel, en een doorzoneffect dat je niet zou verwachten in een gewone rijwoning.’ Doordat de eetruimte een halve verdieping hoger zit, heb je er een prachtig vergezicht op de diepe tuin. Vanuit de zithoek, nog een verdieping hoger, kijk je dan weer recht op de imposante treurwilg van de buren. De eet- en de zithoek zijn met elkaar verbonden door een vide, die zorgt voor voldoende daglicht in het middelste deel van het huis.

Houtskelet

De bestaande lage kelder is een halve verdieping opgemetseld, daarboven is de hele verbouwing uitgevoerd in houtskelet. ‘Dat had een aantal voordelen’, zegt Hannes. ‘Zo kon ik de structuur en de isolatie op een compacte manier combineren naast de bestaande scheidingsmuren, waardoor er minder ruimteverlies is. De hele houtskeletstructuur kon ik bovendien zelf prefabriceren in het atelier van de schrijnwerker, waardoor de plaatsing op de werf amper twee weken in beslag nam.’

Houtskelet heeft echter ook zijn beperkingen: het gebrek aan massa komt de geluidsisolatie niet ten goede, en je kan de houten tussenvloeren niet zomaar combineren met vloerverwarming. ‘Daarom hebben we op alle verdiepingen ook een chape aangebracht, om het contactgeluid te dempen en vloerverwarming te kunnen plaatsen.’

Verstopwand

Hout komt in alle ruimtes terug. Opvallend is de wand in het midden van het huis. Die is bekleed met donker gebeitst grenenhout, loopt door van de kelder tot de nok en ‘verstopt’ een aantal ruimtes zoals het sanitair en de bergingen. Naast de inkomhal zit bijvoorbeeld een praktische fietsenberging.

De donkere houten wand contrasteert pittig met het parket, de trap en de meubels in lichte eik. Het keuken- en badkamermeubilair heeft Hannes zelf ontworpen en laten maken door een schrijnwerker. Die werkte de werkbladen en het bad uit in een wit ‘solid surface’ composietmateriaal.

De raampartij aan de voordeur is dan weer voorzien van open houten latwerk in afrormosia. Op die manier komt er zo veel mogelijk licht binnen in de inkomhal en de fietsenberging, terwijl de inkijk beperkt blijft.

Dakpannengevel

Hannes’ origineelste materiaalkeuze? De gevels bekleden met dakpannen. Hoe hij daarbij kwam? ‘Een groot deel van de buitenschil van het huis bestaat uit dak, en uit zijgevels die boven de daken van de buren uit komen. De voor- en de achtergevel bestaan dan weer voor een groot stuk uit ramen. Daarom leek het mij geen gek idee om die kleine stukken gevel met dakpannen af te werken, voor de uniformiteit.’