‘In de twaalf jaar dat ik met de vader van mijn kinderen was, ben ik hem altijd seksueel trouw gebleven. Dat kostte me ook geen moeite. Maar sinds we uiteen zijn, heb ik ervoor gekozen om het niet meer bij één geliefde te houden. Als ik één lief heb, dan focus ik volledig op hem en vergeet ik de andere dingen te doen waarvan ik blij word. Er is meer vrijheid in mijn hoofd als ik meerdere geliefden heb. Dan blijf ik wel vrienden zien, uitgaan, mijn impulsen volgen. Dan blijf ik de zotte Vanessa die ik ben als ik vrijgezel ben, met een grote honger naar de wereld en wat daarin te beleven is.’

‘Ik heb daar veel over nagedacht, hoe het kwam dat ik mezelf totaal verloren was in de relatie met mijn ex. Ik was 23 toen ik met hem een relatie begon, en al snel zwanger. Toen ik hem tegenkwam, had ik net een heel wilde periode achter de rug, ik had nood aan wat rust. Maar wat hij me bood, was te véél rust. Op het eind was het een vreselijk saaie relatie. Ik had het gevoel had dat ik niet meer dan meubilair voor hem was. Of ik er nu was of niet, dat maakte niet uit; hij zat in zijn zetel, er was geen enkele toenadering naar mij meer. Op een ochtend werd ik wakker en dacht: zo wil ik niet oud worden. Ik had al een aantal keer met hem proberen te praten, gezegd dat we tijd moesten maken voor onszelf, maar ik botste altijd op een muur. Die ochtend was het alsof het licht voor me aanging. Toen was alle liefde voor hem ook ineens weg.’

Geen routine

‘Raar genoeg vroeg hij net die dag, toen ik thuiskwam van mijn werk, voor het eerst sinds heel lang: “Hoe was je dag?” Toen ben ik beginnen te wenen en zei ik dat het gedaan was tussen ons. Hij begreep er niks van, nog altijd niet, denk ik. Hij begon te zeggen dat het zo druk was met de kinderen – de jongste was toen vier. Dat het over tien jaar allemaal veel beter zou zijn. Tien jaar, dat klonk zo beklemmend in mijn oren. Maar dan ben ik 45, dacht ik.’

‘Je kan wel regels afspreken, maar die moet je toch bijstellen naargelang wat zich aandient’  

‘Mijn twee lieven zijn een pak jonger dan ik – het zijn jonge dertigers. Ik heb weleens geprobeerd om iemand van mijn eigen leeftijd te vinden. Zo heb ik twee dates gehad met iemand die twee jaar ouder was. Dat was megasaai. De tweede date hebben we samen gekookt en de afwas gedaan, daarna ging hij in de zetel zitten en begon hij televisie te kijken. Ik weet niet of dat aan de leeftijd ligt, maar met andere mannen van mijn leeftijd die ik heb gedatet was het net hetzelfde. Ze doen geen zotte dingen meer, willen op tijd gaan slapen. Misschien ben ik gewoon onvolwassen (lacht luid).’

‘Ik haat routine. Ik heb lang een 9 to 5 gehad, terwijl ik met mijn ex was. Ik wist dat mijn leven er tien jaar later nog exact hetzelfde zou uitzien als ik bij hem bleef. Ik ben bij hem weggegaan en van job veranderd – ik heb nu zelfs twee jobs, als piercer in een tattooshop en als opvoedster van tienermeisjes. Nu heb ik geen idee wat ik over een jaar zal doen en ik vind dat zalig. Het valt me bij andere polyamoristen ook vaak op: dat ze druk bezig zijn, hobby’s hebben, bewust in het leven willen staan en van alles meemaken, eerder dan in de zetel te gaan zitten zappen.’

Een manier van zijn

‘Na mijn scheiding kwam ik een man tegen die zei dat hij altijd problemen had gehad met monogamie. Hij vond het geweldig dat ik daarvoor open stond. Wij hadden een open relatie, maar toch ging het mis. Ik was een weekend naar Limburg geweest, waar ik opgegroeid ben, en ik had daar met een man geslapen. Toen ik dat vertelde, werd mijn vriend heel onzeker. We hebben er heel open over gepraat en dat nam zijn onzekerheid wel weg, maar hij vond toch dat we regels moesten afspreken. Toen spraken we af dat we seks mochten hebben met anderen als het toevallig zo uitkwam, maar dat we het niet zouden gaan zoeken via datingsites of zo.’

‘Mannen van mijn leeftijd doen geen zotte dingen meer, ze willen op tijd gaan slapen’

‘Intussen heb ik door dat je wel regels kunt afspreken, maar dat je die toch altijd moet bijstellen naargelang wat zich aandient. Met die vriend van toen is het misgelopen, ten dele omdat ik me dan toch weer te hard ging focussen en monogaam werd. Maar hij ging dan net dingen achter mijn rug doen. Hij ging echt op zoek naar seks, onder meer met zijn exen, maar ook op seksdatingsites, en ik veranderde in een controlerende vrouw, het soort vrouw dat ik echt niet wil zijn.’

‘Nu heb ik een vriend met wie ik echt heel openlijk over alles kan praten, die echt oprecht polyamoreus is. Voor hem is het een manier van zijn, geen manier om simpelweg met veel vrouwen seks te kunnen hebben. Hij heeft meerdere vriendinnen, maar hij is daar open over tegen ons allemaal, en ook tegen zijn hele omgeving. Ik haat het als een man wel zegt dat hij poly is, maar dan doet alsof je een kennis bent als hij je op straat tegenkomt, terwijl je eigenlijk zijn lief bent.’

‘Sinds een paar maanden heb ik twee lieven. De tweede heb ik leren kennen op een datingsite en de eerste keer dat we elkaar zagen, was het meteen alsof we elkaar al jaren kenden. Het is een heel andere relatie dan met de vriend die al een jaar ken, maar ik zie ze allebei graag. Ik vergelijk hen niet, niet als personen en niet in bed – iedereen is anders, en elke relatie is dat ook. Als je niet monogaam bent, hoef je ook niet te vergelijken, want je hoeft niet te kiezen. Ze laten me allebei ook volledig zijn wie ik ben, en ik hen ook.’

Twee jobs, twee lieven

‘De man die ik al een jaar zie, zie ik om de twee weken, en dat is genoeg. Ik ben ook totaal niet jaloers omdat hij ook andere vrouwen ziet. We weten dat het iets stabiels is, we weten wat we aan elkaar hebben en dat het op termijn misschien evolueert naar vriendschap. Met mijn nieuwe lief, een Spanjaard die in Nederland woont, is het lastiger om de balans te vinden, omdat ik zo verliefd op hem ben. Verliefdheid maakt de dingen ingewikkelder. Als hij erop zinspeelt dat hij binnenkort naar Londen gaat, waar een paar vrouwen wonen met wie hij vroeger de lakens deelde, dan ben ik wel jaloers. Maar ook met hem is er een heel grote openheid, we verbieden elkaar niks. Ik vraag geen toestemming aan hem als ik een weekend op stap wil gaan met een van mijn friends with benefits – zo heb ik er ook nog een paar. Maar ik zal hem wel vragen hoe hij zich daarbij voelt. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand met wie ik ook zo veel babbel, met wie ik zo open ben, dat we echt wel alles bespreken. Hij weet dat het mijn valkuil is dat ik volledig op hem zou willen focussen omdat ik verliefd ben, en dat het risico dan is dat ik een andere vrouw word dan de vrouw op wie hij verliefd geworden is. Ik weet voor mezelf dat als ik toch weer in die totale focus terechtkom, dat de relatie gedoemd is om te mislukken. We houden de verliefdheid niet tegen, maar we gaan er wel bewust mee om. We maken er werk van om ons leven ook los van elkaar te blijven leiden. Zo hebben we nu afgesproken om wat minder berichten te sturen. Hij woont ver weg en hij werkt heel veel. Maar hij heeft wel een paar dagen vakantie genomen om voor mij te zorgen toen ik onlangs aan mijn sinussen geopereerd moest worden.’

‘Dat is het enige nadeel dat ik kan bedenken aan mijn leven nu, als polysolo, dus iemand die alleen woont maar meerdere geliefden heeft. Het kan lastig zijn als je ziek bent. Alle andere praktische problemen zijn zowel een voor- als een nadeel. Krijg het maar allemaal georganiseerd, he: ik heb twee jobs, twee kinderen en twee lieven (lacht luid).’

‘De weekends proberen we samen door te brengen. Het voordeel van mijn jobs is dat ik ook nachten doe, dan heb ik door de week vrij om koffie te drinken met vriendinnen en uit te gaan. Ik blijf ook veel op reis gaan. Mocht mijn Spanjaard me nu vragen om toch monogaam te zijn, dan zou ik het waarschijnlijk wel weer doen. Ik betrap mezelf erop dat ik het aangenaam vind als hij grappen maakt in het genre van: “Als ik ooit terug naar Spanje ga, dan ga jij mee en dan worden we een saai klassiek koppel. Tegelijk weet ik dat ik dan weer die saaie vrouw word die ik niet wil zijn.’

‘Het probleem is dat je het zelf allemaal moet uitvinden als je beslist dat je niet meer mee wil in het monogame ideaal. Toen ik met de vader van mijn kinderen in een relatie stapte, hebben we er niet eens bij stilgestaan dat er andere opties waren. Ik heb het mijn ouders altijd zo zien doen, en ook in mijn omgeving heb ik nooit anders gezien. Mijn ouders begrijpen het intussen wel min of meer. Mijn moeder zei onlangs nog: “Ach ja, waarom ook niet?” Ze zien vooral dat ik gelukkig ben, terwijl mijn broer, die alles volgens hun regels doet, veel meer afziet van het leven.’

* Vanessa is een schuilnaam.