Van onze redacteur Simon Grymonprez
Brussel De Britse krant The Guardian pakte vorig jaar uit met een onderzoek naar ‘the colour of power’ waaruit bleek dat slechts 36 van de duizend belangrijkste Britten, over alle sectoren heen, niet-wit waren. Het inspireerde de interculturele beweging Kif Kif om voor Vlaanderen dezelfde oefening te doen.
Kif Kif identificeert 523 mensen als lid van de Vlaamse elite. Daarbij zitten onder anderen politici en gouverneurs maar ook directeurs van overheidsdiensten en beursgenoteerde bedrijven, banken en ngo’s tot topfiguren uit het middenveld, onderwijs, justitie en culturele instellingen. Wat blijkt? Drie procent van hen, welgeteld zeventien personen, heeft een niet-westerse achtergrond.
‘We kozen voor niet-westers om op een zo accuraat mogelijke manier mensen te capteren die “anders” zijn,’ zegt Jonas Slaats van Kif Kif. Tot westerse landen behoren in de gehanteerde definitie veel Europese landen, maar ook de Verenigde Staten en Canada. Kif Kif rekent Oost-Europese landen niet bij de westerse lijst. ‘Voor ons dekte “migratieachtergrond” niet de lading. Voor veel Oost-Europeanen is de toegang tot macht minder evident dan pakweg voor iemand uit Frankrijk.’
‘Wie op cultureel vlak als “anders” wordt gezien, heeft het blijkbaar moeilijker om door te groeien naar elitefuncties’
Jonas Slaats Kif Kif
Volgens Kif Kif bedraagt het percentage van niet-westerlingen in Vlaanderen 13%. ‘Het bewijst dat het glazen plafond groot is voor vrouwen, maar voor mensen met een niet-westerse achtergrond nog veel groter,’ zegt Slaats.
Transnationale elite
In de categorie ‘business en banken’ hebben drie van de 41 bestuurders (zeven procent) een niet-westerse achtergrond. Dat verdient een voetnoot, zegt Kif Kif: ‘Dit percentage wordt volledig bepaald door de ceo’s van de twintig grootste privébedrijven. Die zijn vaak transnationaal. In die sector gaat het bijgevolg meer dan in de andere sectoren om personen uit de transnationale elite die tijdelijk de ceo is in een Belgisch hoofdkantoor.’
De topposities binnen gezondheidssector, justitie, media en onderwijs tellen geen enkele bestuurder met niet-westerse roots. De politieke elite krikt het gemiddelde wat omhoog, met 10 personen met niet-westerse roots. Wat is de reden van de gebrekkige representatie? ‘Wij bieden daar geen antwoorden op, daarvoor is onderzoek nodig,’ concludeert Slaats. ‘Wij willen gewoon aantonen dat wie op cultureel vlak als “anders” wordt gezien, het blijkbaar moeilijker heeft om door te groeien naar elitefuncties.’
