Ophef over Francken en artikel 3

Lees verder onderaan

BRUSSELWaar ligt de balans inzake migratie tussen de verantwoordelijkheid van de frontlijnstaten en solidariteit van de anderen? Die vraag verdeelt de Europese Unie al sinds de migratiecrisis in 2015. Om er een streep onder te trekken, spraken de Europese leiders af dat de kwestie afgerond moet worden op de Europese top van 28 en 29 juni.

Maar op de bijeenkomst in Luxemburg van de Europese excellenties voor migratie bleek opnieuw dat de kloof diep blijft tussen twee kampen over de hervorming van ‘Dublin’ – de verordening die bepaalt welk land verantwoordelijk is voor een asielaanvraag.

‘De hervorming van Dublin is dood’, verklaarde staatssecretaris Theo Francken (N-VA) zelfs. Het kwam hem op een reprimande te staan van Dimitris Avramopoulos, Europees commissaris voor Migratie: ‘Dit soort uitspraken is contraproductief. De vorige hervorming duurde acht jaar. Nu zal het sneller gaan.’

‘De hervorming van Dublin is dood’ Theo Francken Belgisch staatssecretaris voor Asiel en Migratie

Toch zou Francken gelijk kunnen krijgen. Matteo Salvini, de nieuwe Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, stuurde zijn kat naar Luxemburg, maar sabelde het zoveelste compromisvoorstel neer vanuit Rome: ‘Dit document straft de landen van de Middellandse Zee in plaats van hen te helpen.’ Voor Italië, Griekenland, Cyprus, Malta en Spanje is het voorgestelde spreidingsplan te complex en niet verregaand genoeg.

Voor elke lidstaat zou op basis van demografie en economische draagkracht eerst vastgelegd worden welk aantal asielaanvragen ‘doenbaar’ is. Pas als het aantal asielaanvragen 140% van dat cijfer bedraagt, zouden de lidstaten op voorstel van de Europese Commissie kunnen beslissen een verplicht spreidingsplan te activeren.

Asielshoppen

Maar in ruil worden volgens het voorstel de verantwoordelijkheden aangescherpt van de lidstaat waar de asielzoeker de EU het eerst binnenkomt. Om ‘asielshopping’ door migranten tegen te gaan, zou dat land acht jaar verantwoordelijk blijven voor de afhandeling van elke aanvraag. De zuiderse frontlijnstaten wilden niet verder gaan dan … twee jaar.

Samengevat: voor de landen van de Middellandse Zee bevat het jongste compromisvoorstel te veel verantwoordelijkheid en te weinig solidariteit, vooral voor de Visegradlanden (Polen, Hongarije, Tsjechië en Slovakije) is het net omgekeerd. Zij blijven gekant tegen elke verplichte spreiding van asielzoekers.

De kwestie belandt nu op het bord van Donald Tusk, de voorzitter van de Europese Raad. Een compromis tegen eind juni lijkt uitgesloten. De Duitse kanselier Angela Merkel zei zondag dat de lidstaten best hun tijd nemen om unanimiteit te vinden.

Maar de volgende zesmaandelijkse voorzitter van de EU, Oostenrijk, vindt dat er genoeg tijd verloren is gegaan. ‘We moeten onze focus verleggen, weg van de debatten over spreiding van vluchtelingen, en ons meer concentreren op de bescherming van onze buitengrenzen’, zei kanselier Sebastian Kurz onlangs in de Financial Times. Als er minder asielzoekers binnenkomen, is er geen spreidingsplan nodig, is zijn redenering.

Francken zit op dezelfde lijn: ‘We praten nu al drie jaar over wie wat moet doen in het Europese huis. Maar het is veel belangrijker dat we intussen de voor- en de achterdeur sluiten.’