Er is veel inkt gevloeid over de kernuitstap, waardoor het Energiepact helaas is gereduceerd tot een welles-nietes over het openhouden van een of twee reactoren. De inzet is veel groter. Kernenergie staat voor minder dan acht procent van onze energie in, fossiele brandstoffen voor meer dan tachtig procent. De uitstoot van broeikasgassen wordt voor twee derde veroorzaakt door fossiele brandstoffen. Laten we het daarom hebben over de olie-uitstap. Een enorme uitdaging voor bedrijven als ExxonMobil, Total en BASF, samen veel groter dan Engie. Het zal wringen.
Onze economie draait bijna volledig op olie en aardgas. We sturen hierdoor jaarlijks veel miljarden naar het Midden-Oosten, Rusland en onze Europese buren. Het is zinvol te werken aan alternatieven, zeker wanneer olie en gas in de toekomst onvermijdelijk duurder worden onder invloed van het emissiehandelssysteem. En dat gaat zelfs nog verder dan hernieuwbare stroom en elektrische wagens. We moeten dringend werk maken van waterstoftechnologie, duurzame warmteopwekking en biogebaseerde chemie. Of wat dacht u van – bijvoorbeeld – minder verbruiken? Elke liter benzine die ik bespaar, is minder geld dat wegvloeit naar dubieuze regimes.
Het beleid heeft als taak duidelijke keuzes naar voren te schuiven en standvastig te zijn. Want wie zal investeren in een onzeker klimaat? Men wil het aandeel nieuwe wagens zonder uitstoot opdrijven tot 50 procent tegen 2030. Zal men de verkoop van benzine- en dieselwagens ook verbieden? In Noorwegen wil men dit in 2025 al realiseren. Maar het beleid heeft ook de sleutels in handen op het vlak van ruimtelijke ordening, openbaar vervoer, landbouw ... We kunnen van de olie af tegen 2050 als de krijtlijnen nu worden uitgezet, met alle partijen en met de hele bevolking. Dat zou pas een pact zijn die naam waardig.
