Volgende maand nemen de Amerikanen afscheid van hun ambassade aan Grosvenor Square in Londen, een buurt die in de Tweede Wereldoorlog onderdak bood aan het militaire hoofdkwartier van generaal Dwight D. Eisenhower en bekend stond als ‘klein Amerika’. Een plaats die ook bekend was bij iedereen die het niet zo begrepen had op de Amerikanen. In de jaren zestig kwamen er duizenden Britten betogen tegen de Vietnamoorlog.

Maar nu trekt de ambassadeur naar een gloednieuw gebouw in ten zuiden van de Theems. De glazen kubus van 12 verdiepingen ligt in Nine Elms, een voormalige industriële site waar grondig gerenoveerd wordt.

Het gebouw, dat onderdak moet bieden aan 800 personeelsleden en 1.000 bezoekers zou moeten opengaan op 16 januari. De kostprijs – gefinancierd door de verkoop van andere eigendommen in Londen – is niet minnetjes: 1 miljard dollar maar liefst. Daarmee zou het de duurste ambassade ooit gebouwd zijn. Dat de prijs zo hoog opliep heeft onder meer te maken met de aandacht die er aan allerlei veiligheidssystemen besteed werd. Veel daarvan blijft geheim natuurlijk, de vijand kijkt tenslotte mee, maar dat er een echte slotgracht rond het gebouw komt te liggen (om eventuele bomauto’s tegen te houden), is moeilijk te verbergen.

Bij de voorstelling van het gebouw werden de grote woorden niet geschuwd: de glazen structuur moet vorm geven aan democratische waarden zoals transparantie, openheid en gelijkheid. En gebouw dat symboliseert dat Amerika naar buiten wil kijken, niet naar binnen. Of nog: het gebouw als fysieke manifestatie van de speciale relatie tussen het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.

Maar komt hij wel?

‘Dit is niet zomaar een nieuw kantoor, het betekent ook een nieuw tijdperk van vriendschap tussen twee landen. President Trump wil dat we nauwer gaan samenwerken met het Verenigd Koninkrijk’, aldus de door Trump benoemde ambassadeur Woody Johnson.

Sympathieke woorden en er wordt dan ook reikhalzend uitgekeken naar het bezoek van de Amerikaanse president. Alleen is het niet helemaal duidelijk wanneer hij komt. Er zou begin volgend jaar wel een werkbezoek aan Londen gepland zijn, maar of de opening van de ambassade daarin past, is nog onbekend. ‘Hij is nu eenmaal een drukbezet man’, aldus de ambassadeur.

Not so special relationship

De VS en het VK mogen het dan wel hebben over ‘a special relationship’, er de laatste tijd toch behoorlijk wat ruis op de lijn. De Britse premier Theresa May was dan wel de eerste buitenlandse leider die het Witte Huis bezocht na de verkiezing van president Trump en beide leiders mogen dan wel graag benadrukken dat ze de banden nog steviger willen aanhalen, hun regeringen verschillen regelmatig van mening.

Over de beslissing van Trump om het nucleaire akkoord met Iran op te blazen, bijvoorbeeld. Of over zijn beslissing om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen, bijvoorbeeld. Eerder deze maand uitte May openlijk kritiek op Trump die een paar Britse extreemrechtse anti-islam boodschappen geretweet had. Hij sneerde May toe dat ze zich beter zou bezighouden met het Islamitisch extremisme in Engeland. Met zo’n speciale relatie wordt het vast een boeiende housewarmingparty.