Het is geen voorganger ooit gelukt. Driemaal het Mount Smart Stadion in Nieuw-Zeeland, met 40.000 plaatsen, uitverkopen. In datzelfde stadium zegt Adele, na een oorverdovend applaus en met tranen in de ogen: ‘Applaus maakt me een beetje kwetsbaar.’ Al noemt de 28-jarige Britse popzangeres haar tour van de afgelopen 15 maanden ‘de grootste prestatie’ van haar carrière, toch is ze niet zeker dat toeren echt ‘haar ding’ is.

Raak ik geëlektrocuteerd door mijn microfoon?

Daar staat ze dan, in een roze regenponcho, in Nieuw-Zeeland. Haar microfoon kan de regen niet verdragen. ‘Ik heb net twee uur in hair en make-up gezeten, voor niets’, lacht ze het publiek toe. ‘Wie wil een weddenschap aangaan dat ik dadelijk ga vallen, of geëlektrocuteerd raak door mijn microfoon?’

Het is niet enkel vanwege haar stem, maar ook vanwege het menselijke aan Adele waardoor elk concert in een mum van tijd uitverkocht is. Dat menselijke leidt haar telkens tot dezelfde conclusies: dit is niets voor mij, ik ga kapot van de stress. ‘Ik krijg paniekaanvallen en mijn hart voelt alsof het op springen staat’, zei ze in een interview met Cosmopolita n.

Het is niet de eerste keer dat Adele aankondigt dat ze zich wil terugtrekken. In oktober vorig jaar deed ze haar probleem met toeren uit de doeken. ‘Ik hou van muziek maken,’ zei ze toen. ‘Maar ik zou het niet erg vinden moest ik het applaus nooit nog horen. En om het geld geef ik al helemaal niet.’

De donkere kant van Adele

‘Ik heb een heel donkere kant,’ legde ze in december uit aan Vanity Fair. In dezelfde editie deelde ze verhalen van een postnatale depressie en het overlijden van haar grootvader. Ook haar overconsumptie van alcohol en tabak wou ze niet geheimhouden. ‘Ik ben gewoon gevoelig voor een depressie. Ik kan er zo inzitten en er ook weer zo uitklimmen,’ luidde het toen.

‘Ik denk dat de fans weten dat ik nooit nog een album zal kunnen schrijven als “21”. Ik ben gewoon niet zo toegeeflijk als toen. En ik heb echt geen tijd meer om uit elkaar te vallen.’

Keer op keer benadrukt Adele de kracht van haar donkere gedachten bij het schrijven van een album. Die dienden als sleutel voor de liefst 15 grammy’s die ze al in de wacht sleepte. In elk album zit een levensfase vervat. Haar debuutalbum ‘19’ toonde haar ontplooiing tot jonge vrouw. Het volgende album, ‘21’, ging over haar eerste ervaring met liefdesverdriet. In haar derde en laatste album, ‘25’, blikt Adele melancholisch terug op alle voor- en achteruitgang dat ze gekend heeft (door ‘19’ en ‘21’ heen).

Liever schrijven dan zingen

Dat de menselijke en fragiele Adele liever liedjes schrijft dan ze live te brengen, is duidelijk. Waarom ze het dan 15 maanden lang heeft volgehouden op het podium? Vorige week verklaarde Michael Coppel, verantwoordelijke voor Adeles tour in Nieuw-Zeeland en Australië: ‘Ze gaat de wereld rond voor haar ongelooflijke verkoopcijfers en de enorme vraag om haar live te zien’.

Zelf zei Adele bij haar eerste show in Australië tussen de liedjes door: ‘Ik weet niet of ik ooit nog ga toeren. Maar ik ben hier nu, het is prachtig en I fucking love it.’

‘The finale’

Hoewel ze nog niet klaar en duidelijk heeft gezegd dat ze effectief zal stoppen met toeren, lijkt die mogelijkheid steeds meer reëel. Je zou voor minder huiveren bij de gedachte aan liveshows. Het overvalt vele artiesten op het einde van een tournee: spreek me nu even niet over een volgende serie liveshows.

Het betekent in elk geval extra pr voor haar shows in het Verenigd Koninkrijk, tussen 28 juni en 2 juli. Die slotshows worden een echte finale. Misschien voor altijd.

In juni vorig jaar streek de Britse zangeres neer in ons land. Het was vier jaar geleden dat ze hier nog was geweest. De kans dat we opnieuw minstens vier jaar moeten wachten, is reëel. Koester nog even de momenten waarop Adele in een Rode Duivels-truitje naar de match tegen Italië keek.