In de AB stelden de acht ­finalisten van de vijfde ­editie van Studio Brussels De Nieuwe Lichting zich voor aan het grote publiek. Daarbij maakte vooral Tamino indruk. Hij wist ‘I bet you look good on the dancefloor’ van Arctic Monkeys om te toveren van wild om zich heen slaande britpop naar een dreigende ballade waar Thom Yorke, PJ Harvey of Nick Cave jaloers op zouden zijn. Zijn single ‘Habibi’ legde de AB ook helemaal aan het eind van de avond onverbiddelijk het zwijgen op: ­zoals Tamino van een diepe croon naar een torenhoge falsetto klimt, dat dwingt respect af.

Ook de andere zeven op het podium zorgden voor een genietbare avond in de AB. Dat programma was het resultaat van een half jaar jureerwerk door Kirsten Lemaire (Stubru), Jan Paternoster (Black Box Revelation), Eppo Janssen (Pukkelpop), Jonas Boel (Focus Knack) en Flip Kowlier, die hen selecteerden uit 850 inschrijvingen. Maar de voorbije week waren ze overgeleverd aan de goeie gratie van hun fans: De Nieuwe Lichting is een ouderwetse populariteitswedstrijd waarbij fans drie favorieten mogen nomineren via de Stubru-website.

Daarbij had vooral The Lighthouse een streepje voor. De band speelde al een hele resem liveshows en schopte het zelfs tot op het Hongaarse Sziget-festival. Met hun indiepop konden we begrijpen waarom. Het is toegankelijk, doet denken aan Vampire Weekend en vooral: het klonk áf, en dat kon van veel andere acts niet gezegd worden. De Leuvenaars hadden het meeste volk meegebracht naar de AB: dat zij op voorhand het populairst waren op sociale media met 3.400 Facebook-likes, bleek dus een teken aan de wand.

‘We stellen gewoon jaar na jaar vast dat het muzikale aanbod in Vlaanderen kleurrijker wordt. Daar moeten we zelf geen moeite voor doen’ Jan Van Biesen  Nethoofd Studio Brussel

Tamino volgde op twee met 3.000 likes, en daar zal een gastplek in een gesmaakte Radio 1-sessie van Het Zesde Metaal niet vreemd aan geweest zijn. Maar dat je ook uit het niets kan komen, bewees Kai Wen. Met amper 470 likes bengelde hij achteraan het peloton.

Knappe salto

In de AB wist hij ook niet echt te overtuigen: een rapper die ­Kevin heet, uit Brugge komt en toch zingt over thuggen in de club, dat is altijd moeilijk. Temeer omdat zijn zang compleet de mist in ging tijdens zijn cover van Drakes ‘One dance’. Mooie salto aan het eind wel. Benieuwd of dat na gisteravond extra likes oplevert.

Want extra aandacht, dat is het voornaamste dat de winnaars van De Nieuwe Lichting mee naar huis nemen. Er is die ronkende ­titel, en een felbegeerde plek op Pukkelpop deze zomer, maar geen geldprijs. Zelfs airplay op de zender die hen op het schild hees, wordt niet gegarandeerd. ‘We geloven dat de bands er op eigen kracht moeten komen’, zegt nethoofd Jan Van Biesen daarover. ‘Als hun volgende single niets is, zullen we hem ook minder snel draaien.’

Geraakt er misschien wel zónder winst in De Nieuwe Lichting: Ludoviq. Zijn joekel van een gospelstem en onverstoorbaarheid bij technische problemen deden ons aan Michael Kiwanuka denken. En we denken graag aan ­Michael Kiwanuka.

Hofleverancier

Met alweer drie nieuwe winnaars neemt het aantal bands dat zich ‘winnaar van De Nieuwe Lichting’ mag noemen toe in een ongezien tempo. De wedstrijd bestaat pas sinds 2013, maar begint met vijftien winnaars stilaan ­Humo’s Rock Rally naar de kroon te steken als hofleverancier van de Vlaamse popwereld, al was het maar in pure hoeveelheid.

Dat heeft drie oorzaken: de Rock Rally is een tweejaarlijks gebeuren en kent telkens maar één winnaar, terwijl De Nieuwe Lichting jaarlijks drie gelukkigen aanduidt. En vooral: De Nieuwe Lichting focust meer op radiovriendelijkheid. Dan moeten vooral de singles goed zijn.

Daardoor laten de albums van Nieuwe Lichting-winnaars al eens lang op zich wachten. Maar de jongste maanden gebeurde er een inhaalbeweging. I Will I Swear (2015) en Soldier’s Heart (2013) hebben inmiddels de synths aan de wilgen gehangen, maar die laatsten brachten wel nog een gesmaakt album uit. Amongster en Brihang (beiden 2014) volgden, terwijl St Grandson (2015), Tout Va Bien en Rhinos Are People Too (beiden 2013) rond deze tijd met nieuw materiaal komen aanzetten. Op de finalisten van vorig jaar is het dan weer wachten: Clear ­Season speelde weinig meer klaar dan een aantal kleine shows en Wanthanee begint pas nu onder stoom te komen. Van Equal Idiots wordt deze zomer dan weer wél veel verwacht, maar die hadden dan ook al meegedaan aan... ­Humo’s Rock Rally.

Zo lijkt De Nieuwe Lichting stilaan zijn vruchten af te werpen. Maar een opvallende vaststelling bij de wedstrijd is ook: hij scoort bovengemiddeld goed op vlak van diversiteit. Op het podium van de AB prijkten twee vrouwen en vier acts met een migratieachtergrond: Amazumi is een Nepalese uit Hongkong, Ludoviq en Kai Wen hebben Afrikaanse roots, en Tamino heeft een Egyptische vader. Met eerder ook al Wanthanee (Thailand) en Zwartwerk (Angola en Congo) als laureaten is De Nieuwe Lichting dus bijzonder kleurrijk. Hebben de samenstellers daar een speciaal oog voor? ‘Eigenlijk niet’, zegt Van Biesen. ‘Het valt ons ook op, maar eerlijk: de shortlist weerspiegelt de inzendingen. We stellen gewoon jaar na jaar vast dat het muzikale aanbod in Vlaanderen kleurrijker wordt. Daar moeten we zelf geen moeite voor doen.’

Geloofwaardige Kanye

Een verklaring zou bij de korte geschiedenis van De Nieuwe Lichting kunnen liggen, volgens Van Biesen. ‘Wij hebben geen geschiedenis als rock- of singer-songwriterwedstrijd. We gaan heel breed, met veel ruimte voor ook hiphop en dance. Bovendien is De Nieuwe Lichting begonnen toen het muzieklandschap er al heel anders uit zag. De artistieke geloofwaardigheid van rappers als Drake of Kanye West staat nu buiten discussie. En dat inspireert ook.’