Een jodin tussen duivel en engel

In de loop van 1942 sluit het net van de jodenvervolging zich ook in het Brusselse wurgend rond de familie van de dan 16-jarige Hanna Nadel.

‘Het is het jaar waarin we de davidster moesten opspelden en we ons moesten gaan inschrijven bij de gemeente', vertelt Hanna vanuit Israël aan De Standaard. ‘Ik was onderweg om dat te gaan doen toen mijn vader werd opgepakt. We beseften dat we zo snel mogelijk uit de stad weg moesten.'

Op hun onderduikadres in het Brusselse Sint-Gillis ontsnappen Hanna en haar moeder nipt aan een inval van de SS. Ze raken verspreid. Hanna zelf doolt rond in het nabijgelegen Sint-Genesius-Rode wanneer ze voor het raam van een villa ziet dat er een hulp voor in het huishouden wordt gevraagd.

‘Een bonne à tout faire heette dat. Ik belde aan en vond gehoor. Meneer en mevrouw Cornet waren erg chique mensen, een gegoede familie. Meneer was eigenaar van een toen zeer bekend snoepmerk. Ze namen mij prompt aan, al moeten ze vrij snel vermoed hebben dat ik joods was. Aan mijn taal lag het niet, ik sprak perfect Belgisch-Frans. Ook al had ik niet de Belgische identiteit, ik was hier opgevoed. Maar ik had een vrij donkere huid. Meneer vroeg na verloop van tijd naar mijn papieren voor de sociale zekerheid. Die vraag ontweek ik zo lang mogelijk.'

Waffen-SS

Omgekeerd begon het Hanna vrij snel te dagen dat het nazisme niet ver weg was in dit huis. Zoals ze eerder ook al aan de Nederlandse journaliste Simone Korkus vertelde: in de speelkamer van de kinderen had ze eerst insignes van de rexistische partij aangetroffen, vervolgens een portret van Rex-leider Léon Degrelle zelf. In 1936 werd de door Degrelle gestichte ultrakatholieke studentenclub een politieke partij, die bij het begin van de oorlog voluit in de collaboratie ging. Van Rex kwam het Waals Legioen, dat in 1943 opging in de Waffen-SS.